Claudio Sericano - zdjęcie z profilu autora na facebooku

“NIE/BOGA ”

11.2022
 

wymiary: 40x80cm

technika: zszywanie łatek, blok “attic window”, pisaki do tkanin

Ten patchwork uszyłam na wyzwanie Joli Sobolewskiej “Dzióbek w dzióbek”. Założeniem wyzwania było uszycie klasycznego patchworku o zadanych wymiarach.

Na co dzień nie szyję patchworków wykorzystujących klasyczne bloki patchworkowe. Uzyskanie idealnego połączenia bloków nie jest zadaniem dla mnie. Wolę spontaniczne szycie niosące ze sobą nieprzewidywalne efekty końcowe. Jednakże jakiś czas temu natknęłam się na zdjęcie Claudio Sericano, które od razu nasuwało mi, w jaki sposób należy je uszyć i właśnie wykorzystanie klasycznego bloku “attic window”, który daje efekt trójwymiarowości, pasowało idealnie do tego zadania.

Klasyczny blok ozdobiłam dodatkowym pikowaniem przez środek (aby uzyskać efekt szprosów w oknie), w jednym okienku “zapaliłam światło” i wypikowałam sylwetkę człowieka. Najczęściej taki blok wykorzystuje się do stworzenia wrażenia jednego okna na całej patchworkowej pracy, podzielonego szprosami. Ja zrobiłam odwrotnie - każdy blok potraktowałam jak oddzielne okno.

Zdjęcie które mnie zainspirowało zajęło 2 miejsce w konkursie International Photo Awards w kategorii Architektura w 2017 roku (oraz wiele innych nagród). Autor tak je opisuje: “At night everything stops, the lights go off and people rest. The sleepless man observes the darkness from his window, waiting for the world to restart.” (“W nocy wszystko się zatrzymuje, światła gasną, a ludzie odpoczywają. Człowiek, który nie śpi, obserwuje ciemność ze swojego okna, czekając aż świat na nowo się zacznie/obudzi.”)

Ja dopatruje się w tej pracy znacznie głębszego sensu. Bezsenność jest dopiero początkiem do szukania interpretacji tej pracy.

Moja praca zajęła II miejsce podczas wyzwania “Dzióbek w dzióbek”.

Previous
Previous

SZOPKA

Next
Next

JESIENNE GRUSZKI